hattabın kaleminden ruhlarımız geride kaldı

selamünaleyküm

Çok hızlı gidiyoruz. Ruhlarımız geride kalıyor.”
Modern şehir hayatının ve çağımızın en büyük sorunlarından biri bu: Sonu bir türlü gelmeyecek olan hedeflere doğru çılgınca koşuşturmak. Ve koşuştururken etraftaki ayrıntıları, bize emeği geçenleri, manzaraları, küçük mutlulukları, kısaca hayata dair pek çok güzelliği görememek ve ıskalamak....

Güneşin varlığını ve doğuşunu, yağmurun tadını çoktan unuttu insanlar. Durun!.. Biraz bakar mısınız, nereye gidiyorsunuz? Demek istiyorsunuz, feryadınız göğsünüzde bir volkana dönüşüyor. Sizi kim dinler ki, herkesin o kadar çok işi var ki, o kadar yoğun ki insanlar, ölümün ansızın yakaladığını ve işlerin nasıl da yarım kaldığını bildikleri halde. Bazen “Ölüm var!” diye bir nida duyulur ötelerden ansızın... O an zaman durur, mekan silinir, tüm sebepler kaybolur ve eşya Baki olana yönelir de insan hiç umursamaz bile...

Çok hızlı gidiyoruz çok! Bedenler bir heva sarhoşluğuyla almış başını gidiyor, meçhul vadilere ve uçurumlara doğru. Ya ruhlarımız? Ruhlarımızı çoktan gerilerde bıraktık.sEvet, maalesef çok hızlı gidiyoruz. Sonu bir türlü gelmeyecek hedeflere doğru, dünyevi ve nefsani bir hırsla koşup dururken, dünyaya gelişimizdeki asıl gayeyi, yani Yaratıcı’ya kul olma gibi yüce bir payeyi unutup nasıl da köreldik böyle. Allah (cc) encamımızı hayreylesin.

Halbuki durup ruhlarımızı beklemeli,
gönlümüzü dost
Hakk’a vasıl olanlar var bu demde, vuslatın deminde eğlendik kaldık. Bir fakir yolcuyuz bu garip handa, gidenler gittiler, eğlendik kaldık. Gidenler ruhlarını öne geçirdiler, bizimkiler geride kaldı, kalabalıklar içinde, şaşırdık kaldık.
bence bu hızlı gidişe dur demek gerek
mevlana ne güzelde anlatmış

Beri gel, daha beri, daha beri.
Bu yol vuruculuk nereye dek böyle?
Bu hır gür, bu savaş nereye dek?
Sen bensin işte, ben senim işte.

Ne diye bu direnme böyle, ne diye?
Ne diye aydınlıktan kaçar aydınlık, ne diye?
Topumuz bir tek olgun kişiyiz, bir tek,
ne diye böyle şaşı olmuşuz, ne diye?

Zengin yoksulu hor görür, ne diye?
Sağ soluna yan bakar, ne diye?
İkisi de senin elin, ikiside,
peki, kutlu ne, kutsuz ne?

Topumuz bir tek inciyiz, bir tek.
başımız da tek, aklımız da tek.
Ne diye iki görür olup kalmışız
iki büklüm gökkubbenin altında, ne diye?

Sen habire gevele dur bakalım,
habire 'usul boylu birlik çam ağacı' de,
sonu nereye varır bunun, nereye?

Şu beş duyudan, altı yönden
varını yoğunu birliğe çek, birliğe.
Kendine gel, benlikten çık, uzak dur,
insanlara karıl, insanlara,
insanlarla bir ol.
İnsanlarla bir oldun mu bir madensin, bir ulu deniz.
Kendinde kaldın mı bir damlasın, bir dane.

Erkek arslan dilediğini yapar, dilediğini.
Köpek köpekliğini ede durur, köpekliğini.
Tertemiz can canlığını işler, canlığını.
Beden de bedenliğini yapar, bedenliğini.

Ama sen canı da bir bil, bedeni de,
yalnız sayıda çoktur onlar, alabildiğine,
hani bademler gibi, bademler gibi.
Ama hepsindeki yağ bir.

Dünyada nice diller var, nice diller,
ama hepsin de anlam bir.
Sen kapları, testileri hele bir kır,
sular nasıl bir yol tutar, gider.
Hele birliğe ulaş, hır gürü, savaşı bırak,
can nasıl koşar, bunu canlara iletir.

» hattabın kaleminden ölüm bize yakışırmı
» Nice Servi Revan Canlar... hattabın kaleminden