dört büyük melek

BÜYÜK MELEKLER



Cenâb-ı Allah'ın bütün melekler içinde üstün kıldığı dört büyük melek.

Melek kelimesi Arapça'da "haberci" anlamına gelmektedir. Çoğulu "melâike" olarak gelmekte ise de, gerek Türkçe'de ve gerekse Arapça'da çoğul manasına "melek"' olarak da kullanılmaktadır.

Melekler, ruh gibi lâtîf, nûrânî, mahiyetleri Allah katında malum, varlıkları bizim dünyamıza ait olmayan fakat insanlarla ilgili bir takım görevleri bulunan varlıklardır. Akıl ve nutukları olup; şehvet ve gadap gibi beşerî ihtirasları, yemeleri, içmeleri yoktur. Evlenmek, doğmak ve doğurmaktan uzaktırlar. Çeşitli şekillere girebilirler. Allah'ın emrine asla isyan etmezler, yerde ve gökte bir takım vazifeler ile meşgul olurlar. Daima Yüce Allah'ı tesbih ve zikrederler. Meleklerin bu özellikleri için bakınız: (el-En'âm, 6/9,100; el-Hicr 15/8; el-Fâtır 35/1; el-Meâric 70/4)

Meleklerin sayısı ve her birinin hangi işlerle vazifeli oldukları bizce malûm değildir. Ancak bunlardan bir kısmı ve vazifeleri Kur'an-ı Kerîm'de ve Hz. Peygamber'in hadislerinde bildirilmiştir. Bu bilgilere göre"büyük melekler" olarak tanınan dört melek vardır ki, bunlar: Cebrâil, Azrail, İsrafil ve Mikâil'dir.

Cebrâil: Kur'an'da üç yerde "Cibrîl" olarak geçmekte (el-Bakara 2/97, 98; et-Tahrim 66/4) diğer bazı ayetlerde de kendisinden Rûhu'l-Kudüs ve Rûh olarak bahsedilmektedir. (el-Bakara 2/87, 253; el-Mâide 5/110).

Vazifesi, Allah'ın emir ve nehiylerini peygamberlerine bildirmektir. Bütün vahiy onun vasıtasıyla nazil olmuştur.

Cebrâil, bu görevi yerine getirirken peygamberimize çeşitli şekil ve suretlerde gelirdi. Birçok defa insan şeklinde bu görevini ifa ederdi. İnsan şekline girdiğinde daha ziyade Dıhye isimli sahabenin kılığında, bazan da normal bir bedevî olarak gelirdi ki, "Cibrîl hadisi" diye bilinen hadisin vukûunda Hz. Peygamber'e bu kılıkta gelmiştir.

Cebrâil bu gelişlerinin sadece iki defasında aslî suretinde görünmüştür. Bunlardan birisi (en-Necm, 53/6-7) ayetlerinin nuzûlünde, diğeri ise yine Necm suresinin 13. ve 14. ayetlerinin nuzûlü esnasındadır (Tecrid-i Sarih Tercümesi, IX, 95).

Azrâil: Kur'an-ı Kerîm'de

"Melekü'l-mevt" ( = ölüm meleği) olarak geçmektedir. " Ey Muhammed de ki; size vekil kılınan ölüm meleği canınızı alacak, sonra Rabbinize döndürüleceksiniz." (es-Secde, 32/11)

Allah'ın emri ve izni ile canlıların, ölecekleri zaman canlarını almakla vazifelidir.

İsrafil: Kur'an'da "İsrâfil" olarak ismi geçmemektedir. Ancak, kıyametin vukûu ile ilgili ayette "(İsrâfil tarafından birinci sefer) Sûr'a üflenince Allah'ın dilediği (melekler) müstesna göklerde olanlar ve yerde olanlar bayılırlar (ölürler). Sonra Sûr'a (ikinci defa) üflenince ölüler mezarlarından kalkıp bakınıp dururlar." (ez-Zümer 39/68) buyurulmakta, dolayısıyla isim olarak olmasa da bu meleğin vazifesi bu ayetle belirtilmektedir. Buradan kıyametin ve ahiret gününün yani yeniden dirilmenin başlangıcında bir Sûr'a üfürme olacağı anlaşılmaktadır ki, bu işle vazifeli melek İsrâfil (a.s.) dır. Bu görevinden dolayı İsrafil'e "Sûr meleği" ismi de verilmektedir.

Ayrıca İsrâfil'in, "Levh-i Mahfuz"* da yazılanları okumak ve ilgili meleğe haber vermekle de görevli olduğu bilinmektedir.

Mikâil: Kur'an-ı Kerîm'de bir yerde "Mikâil" olarak zikredilmektedir. (el-Bakara 2/98)

Mikâil'in görevi: yağmurun yağdırılması, rüzgârın estirilmesi ve mevsimlerin tanzimi gibi tabiat olaylarını Allah'ın emri ve izni ile vukua getirmektir.

Bu dört meleğin dışında, her insanın yanında bulunan ve daima onun küçük, büyük, gizli ve aşikâr yaptığı bütün işleri yazan melekler vardır ki, bunlara "Kirâmen kâtibîn"* denir. Ayrıca öldükten sonra kabirde sual sormakla vazifeli "Münker* ve Nekir"* melekleri de vardır.

Meleklere inanmak, müslümanlığın iman ve itikat esaslarındandır. İnanmayan, müslüman olamaz; inkâr eden de dinden çıkar. Zira, Kur'an-ı Kerîm'de meleklerin varlığından bahsedilmekte, bir kısmının ise bizzat isimleri geçmektedir. Yüce Allah şöyle buyuruyor: "Her kim Allah'a ve meleklerine ve peygamberlerine ve Cibrîl'e ve Mikâil'e düşman olursa Allah da kâfirlere düşmandır" (el-Bakara 2/98). Ayrıca Kur'an'da Fâtır suresinin bir diğer adı da "Melâike suresi"dir.

Melekler, bilfiil vardır. Onları görememiş olmamız onların yokluğu yolunda bir delil teşkil etmez. Onların bizim tarafımızdan görülmemesi, farklı bir şekilde yaratılmış bulunmalarından, vücudlarının rûhânî ve nûrâni olmalarındandır. Bizim gözümüz ise onları görebilecek şekilde yaratılmamıştır. Nitekim kendi aklımızı ve ruhumuzu da göremiyoruz, fakat onların varlığına inanıyoruz.

Abdurrahim GÜZEL

DÖRT BÜYÜK MELEK


Cenâb-i ALLAH'in bütün melekler içinde üstün kildigi dört büyük melek.
Melek kelimesi Arapça'da "haberci" anlamina gelmektedir. Çogulu "melâike" olarak gelmekte ise de, gerek Türkçe'de ve gerekse Arapça'da çogul manasina "melek"' olarak da kullanilmaktadir.


Melekler, ruh gibi lâtif, nûrâni, mahiyetleri Allah katinda malum, varliklari bizim dünyamiza ait olmayan fakat insanlarla ilgili bir takim görevleri bulunan varliklardir. Akil ve nutuklari olup; sehvet ve gadap gibi be$eri ihtiraslari, yemeleri, içmeleri yoktur. Evlenmek, dogmak ve dogurmaktan uzaktirlar. Çesitli sekillere girebilirler. Allah'in emrine asla isyan etmezler, yerde ve gökte bir takim vazifeler ile mesgul olurlar. Daima Yüce Allah'i tesbih ve zikrederler. Meleklerin bu özellikleri için bakiniz: (el-En'âm, 6/9,100; el-Hicr 15/8; el-Fâtir 35/1; el-Meâric 70/4)




Meleklerin sayisi ve her birinin hangi islerle vazifeli olduklari bizce malûm degildir. Ancak bunlardan bir kismi ve vazifeleri Kur'an-i Kerîm'de ve Hz. Peygamber'in hadislerinde bildirilmistir. Bu bilgilere göre"büyük melekler" olarak taninan dört melek vardir ki, bunlar: Cebrâil, Azrail, Israfil ve Mikâil'dir.


Cebrâil:
Kur'an'da üç yerde "Cibrîl" olarak geçmekte (el-Bakara 2/97, 98; et-Tahrim 66/4) diger bazi ayetlerde de kendisinden Rûhu'l-Kudüs ve Rûh olarak bahsedilmektedir. (el-Bakara 2/87, 253; el-Mâide 5/110).
Vazifesi, Allah'in emir ve nehiylerini peygamberlerine bildirmektir. Bütün vahiy onun vasitasiyla nazil olmustur.

Cebrâil, bu görevi yerine getirirken peygamberimize çesitli sekil ve suretlerde gelirdi. Birçok defa insan seklinde bu görevini ifa ederdi. Insan sekline girdiginde daha ziyade Dihye isimli sahabenin kiliginda, bazan da normal bir bedevî olarak gelirdi ki, "Cibrîl hadisi" diye bilinen hadisin vukûunda Hz. Peygamber'e bu kilikta gelmistir.

Cebrâil bu gelislerinin sadece iki defasinda aslî suretinde görünmüstür. Bunlardan birisi (en-Necm, 53/6-7) ayetlerinin nuzûlünde, digeri ise yine Necm suresinin 13. ve 14. ayetlerinin nuzûlü esnasindadir (Tecrid-i Sarih Tercümesi, IX, 95).

Azrâil:
Kur'an-i Kerîm'de
"Melekü'l-mevt" ( = ölüm melegi) olarak geçmektedir. " Ey Muhammed de ki; size vekil kilinan ölüm melegi caninizi alacak, sonra Rabbinize döndürüleceksiniz." (es-Secde, 32/11)
Allah'in emri ve izni ile canlilarin, ölecekleri zaman canlarini almakla vazifelidir.


Israfil:
Kur'an'da "Isrâfil" olarak ismi geçmemektedir. Ancak, kiyametin vukûu ile ilgili ayette "(Isrâfil tarafindan birinci sefer) Sûr'a üflenince Allah'in diledigi (melekler) müstesna göklerde olanlar ve yerde olanlar bayilirlar (ölürler). Sonra Sûr'a (ikinci defa) üflenince ölüler mezarlarindan kalkip bakinip dururlar." (ez-Zümer 39/68) buyurulmakta, dolayisiyla isim olarak olmasa da bu melegin vazifesi bu ayetle belirtilmektedir.


Buradan kiyametin ve ahiret gününün yani yeniden dirilmenin baslangicinda bir Sûr'a üfürme olacagi anlasilmaktadir ki, bu isle vazifeli melek Isrâfil (a.s.) dir. Bu görevinden dolayý Ýsrafil'e "Sûr meleði" ismi de verilmektedir.
Ayrica Isrâfil'in, "Levh-i Mahfuz"* da yazilanlari okumak ve ilgili melege haber vermekle de görevli oldugu bilinmektedir.



Mikâil:

Kur'an-i Kerîm'de bir yerde "Mikâil" olarak zikredilmektedir. (el-Bakara 2/98)
Mikâil'in görevi: yagmurun yagdirilmasi, rüzgârin estirilmesi ve mevsimlerin tanzimi gibi tabiat olaylarini Allah'in emri ve izni ile vukua getirmektir.


Bu dört melegin disinda, her insanin yaninda bulunan ve daima onun küçük, büyük, gizli ve asikâr yaptigi bütün isleri yazan melekler vardir ki, bunlara "Kirâmen kâtibîn"* denir. Ayrica öldükten sonra kabirde sual sormakla vazifeli "Münker* ve Nekir"* melekleri de vardir.



Meleklere inanmak, müslümanlginn iman ve itikat esaslarindandir. Inanmayan, müslüman olamaz; inkâr eden de dinden çikar. Zira, Kur'an-ý Kerîm'de meleklerin varligindan bahsedilmekte, bir kisminin ise bizzat isimleri geçmektedir.


Yüce Allah söyle buyuruyor: "Her kim Allah'a ve meleklerine ve peygamberlerine ve Cibrîl'e ve Mikâil'e düsman olursa Allah da kâfirlere düsmandir" (el-Bakara 2/98). Ayrica Kur'an'da Fâtir suresinin bir diger adi da "Melâike suresi"dir.
Melekler, bilfiil vardir. Onlari görememis olmamiz onlarin yoklugu yolunda bir delil teskil etmez.


Onlarin bizim tarafimizdan görülmemesi, farkli bir sekilde yaratilmis bulunmalarindan, vücudlarinin rûhânî ve nûrâni olmalarindandir. Bizim gözümüz ise onlari görebilecek sekilde yaratilmamistir. Nitekim kendi aklimizi ve ruhumuzu da göremiyoruz, fakat onlarin varligina inaniyoruz.

--------------------------------------------------------------------------------
Konu Resul Aydın tarafından (11-06-2008 Saat 12:25 ) değiştirilmiştir..


27-01-2008, 17:42