tok açın halinden

Konu: tok açın halinden Ptsi Nis. 12, 2010 3:26 am

Tok açın halinden anlamaz derler
Yüreğimiz yalnız cız mı diyecek
Bizde ana baba merak ederler
çocuğum ananas muz mu diyecek

Diller lâl oluyor bitiyor lisan
Açlıktan ölüyor yüz milyon insan
Bu gidişten ibret almıyor isen
Yılda yüz milyon can az mı diyecek

AVRUPA denilen rezil akbaba
Merhameti viran vicdanı kaba
Açlıktan kıvranan cana acaba
Yolunacak birer kaz mı diyecek

Sizinkiler çocuk bunlar enik mi
Artık sırtlarımız Hakk’a dönük mü
Kalpler nasır tutmuş insaf sönük mü
Yoksa davul zurna az mı diyecek

İnsanlık firarda dağlara çıkmış
Zulüm adaleti kökünden yıkmış
Koskoca Afrika canından bıkmış
Açlıktan aldığı haz mı diyecek

Açlık ve yoksulluk bükmüş belini
Zalimler koparmış gönül telini
Açlık diyarının garip halini
Medyada rant için yaz mı diyecek

HİDDETÎ kahrından ölüyor yine
Yürek parçalanmış yanıyor sine
Zavallı çocuğun iniltisine
Zalimler acaba saz mı diyecek

Konu: Geri: tok açın halinden Ptsi Nis. 12, 2010 3:30 am

slm bizi neye benzettiler

Yeni bir afyondur yenen her lokma
Biber avrupalı, tuz avrupalı.
Gülücükler sahte, kirpikler takma
Dudak Avrupalı, göz Avrupalı.

Bebeklikte benliğini yitiren
Tepe tepe tepemizde oturan
Bizi çıkmazlara alıp götüren
Ayak Avrupalı, iz avrupalı.

Birisi diskoda içer, kıvırır
Birisi kulüpte konken çevirir
Yapmasını bilmez, yıkar devirir
Ana avrupalı, kız avrupalı.

Kalıba uydurdu uyduklarımız
Yazmakla bitmez ki duyduklarımız
Paris modasıdır giydiklerimiz
Astar avrupalı, yüz avrupalı.

En mahrem yerlerin kalktı örtüsü
Beş santim tırnaktır ellerin süsü
Bütün bunlar medenîlik ölçüsü
Cilve avrupalı, naz avrupalı.

İster sâri deyin, isterse irsî,
Büyük revaç buldu makbulün tersi
Duyduğumuz 'okey,adiyö,mersi'
Ağız avrupalı, söz avrupalı.

Her gün karşımıza on zıpır çıkar
Bağırır,çağırır,devirir yıkar
Dinler kulağımız, gözümüz bakar
Sürü Avrupalı, yoz avrupalı.

Başımız ayıkmaz binlerce halttan
Örf,adet gemimiz delindi alttan
Analar Muğla'dan, Van'dan, Tokat'tan
Bebek avrupalı, bez avrupalı.

Sahnede ekranda hıyar dinleriz
Deliye,densize uyar dinleriz
Saçma çığlıkları duyar dinleriz
Şarkı avrupalı, saz avrupalı.

Herkes soyunuyor, açılmıyor ki
Sokakta boynuzdan geçilmiyor ki
Müslüman gâvurdan seçilmiyor ki
Şekil avrupalı,poz avrupalı.

'Türklük bu mu? ' desem 'bu' diyecekler
Şampanyayı sorsam 'su' diyecekler
Bir gün kökümüze 'hu' diyecekler
Kabuk avrupalı,öz avrupalı.

Konu: Geri: tok açın halinden Ptsi Nis. 12, 2010 7:21 pm

Eskiden Müslüman hayatlar ebediyete dönüktü...

Dünya “ebedi” imiş gibi algılanmaz, “ahretin tarlası” olarak görülüp yaşanırdı...
Mü’minler bir birlerini “çıkar” için değil, “Allah için” severlerdi.
Müslümanın içten pazarlıkları yoktu.

İnsan göründüğü gibiydi: İçi başka, dışı başka insana nadiren rastlanırdı.
Bir iş yapılmadan önce “günah mı, sevap mı” diye bakılır, ancak “sevap” olduğu kanaati hasıl olduktan sonra yapılırdı...
Müslüman zenginler “ehl-i dünya” denilen “tek dünyalılar”a (ahret inancı olmayanlara) özenmez, ne kıyafette, ne siyasette, ne sosyal ve ticarî hayatta onları taklit etmezdi.

Dünyayı “mezra” olarak görür, “mükâfat”ı ebedi hayatta bekler, bu beklenti ile dünyanın “cazibedar fitneleri”ne karşı direnirlerdi.
Ebedi hayata yönelik beklentilerimiz mi kırıldı, yoksa kendimizi dünyanın cazibesine mi fazlaca kaptırdık bilmiyorum, bildiğim şu ki, git gide “tek dünyalılar” gibi yaşamaya başladık.

Hele bir de varlıklıysak, tüm emellerimize fani dünyada ulaşmak mecburiyetinde imiş gibi tüketiyoruz hayatı.
Eskiden böyle yapmaz, salt kendimiz için yaşamazdık.
Lüksümüz, tantanamız, “dünyacı” beklentilerimiz fazla yoktu...
“İsraf toplumu” değil, “infak (yardım) toplumu”yduk.

Komşumuzun başı ağrısa yüreğimiz ağrır, o aç yatıyorsa tok uyumayı “insanlık dışı” sayardık.
Bir mahallede birinin aç ve açıkta kalması demek, o mahallede yaşayan tüm zengin Müslümanların ayıplanması demekti.
Çünkü hayatı inançlar şekillendirmişti.
Hayatımızı inançlarımız şekillendirmiyor artık!..

Hayatımızı siyasal, sosyal, ekonomik, çoğu kâr amaçlı kaygılar biçimlendiriyor.
İnançlarımızı yitirmedik henüz, ama çoğunu yüreğimizle yaşamıyoruz...
Hayat tarzımızın inançlarımızla örtüşmediği gerçeği de işin cabası!
Hem “komşusu açken tok uyuyan bizden değildir” hadisi dilimizden düşmüyor, hem de en yakın komşumuzun zaruri ihtiyaçlarını görmezden geliyoruz!..

Daha da vahimi var...

Çoğumuz “moda” tutkunu olduk. “Farklı” görünme hastalığı bizim de ruhumuzu avuçladı. Kefende “marka” aranmadığını bile bile elbisede “marka” arıyoruz.

Allah’a yakınlığın ölçüsü bile değişti sanki: Artık “takva” ile değil “marka” ile yaşıyoruz!

“Zekât” ve benzeri mükellefiyetlerimizi (henüz) yerine getiriyoruz çok şükür, ancak yirmi milyonu fukaralık sınırında, on iki milyonu ise açlık sınırının altında yaşayan bir milletin dindar zenginlerinin daha duyarlı olma mükellefiyetleri var.

Komşumuz açken, çocuklarına defter-kitap alamazken, onuncu kez umreye, altıncı kez hacca gitmemizden Resulüllah çok mu hoşnut oluyor dersiniz?

Bencilliğimize “kutsal heves”, arzularımıza “ibadet” adını vermiş olmayalım!
Paramızın getirdiği imkânları pek tabii yaşayabiliriz: Mesela kendi çocuklarımızı daha iyi eğitim verdiklerini düşündüğümüz özel okullarda okutabiliriz...

Peki, bunun yanında, birkaç fakir çocuğa burs versek günah mı işlemiş oluruz?

Biliyorum, önerilerim “farz değil”. Ama Müslümanlığımızı ve insanlığımızı “farz”la sınırlı tutarsak, “imanda kardeşlik” sırrına ulaşamayız...
O taktirde de “şefkat toplumu”na dönüşemeyiz. Unutmayalım ki, zenginimizle, fakirimizle hepimiz kardeşiz. Şimdi bunu daha yürekten hissetmenin tam sırasıdır.

“Gemisini kurtaran kaptandır” mantığını terk etmeliyiz. Gerçek “kaptan” kendi gemisinden sonra komşu gemileri de kurtarmaya çalışana derler!
Hepimiz yıllardan beri Avrupa özentisi bir hayat yaşıyoruz. Düzen bunu dayatırken, medya özendiriyor. İster istemez etkilendik: Birtakım güzel alışkanlıklarımız değişti. Yardımlaşma-dayanışma gibi bazı güzel geleneklerimizi unuttuk...

“Her koyun kendi bacağından asılır” anlayışı hayatımıza hükmetmeye başladı. Ama kendi bacağından asılan koyunlar zaman içinde tüm ülkeyi kokuttu...

Rüşvet dal-budak saldı...
Soygun-vurgun arttı...
Bankaların içi sahipleri tarafından boşaltıldı...
Ergenekon misali çeteler cirit atıyor...
Uyuşturucu madde alışkanlığı çocuk yaşlara kadar indi...
Para uğruna nice Müslüman, insanlıktan çıktı!

Hayat başka nasıl kokuşur?