Kabir Alemi...

Konu: Kabir Alemi... Perş. Mayıs 27, 2010 3:00 am

Alem-i Berzah da denilmektedir.

Berzah, kelime manasıyla, perde demektir. Bu perdenin iki yüzü var.. Biri dünyaya bakıyor, diğeri ahirete...

Allah Resulü'nün (a.s.m.) bildirmesiyle; “Kabir Cennet bahçelerinden bir bahçedir.” Dünya ile cennet arasında bir köprüdür; dünya bağlarından güzel, Cennet bostanlarından geri...

Yine kabir “Cehennem çukurlarından bir çukurdur.” Dünya azabından ileri, Cehennem ateşinden geri...

Berzah; Cehennemin ilk karakolu, yahut Cennete geçiş salonudur.

Hepimiz kabir ziyaretinde bulunuruz. Ziyaretlerine gittiğimize göre oradaki dostlarımız hayatta olmalılar... Ecdadımız onların beldesine güzel bir isim koymuş: Kabristan...

Kabristan, hayat saçan bir kelime...
Kabristan, kabir ehlinin memleketi... Türkistan, Afganistan, Habeşistan gibi...
Kabristan: Mahşerden bir önceki şehir...

Dünyadaki ruh-beden beraberliğine o geçiş aleminde sanki bir mola veriliyor... Mahşer ile yeniden bir araya geliyorlar. İşte kabir alemi bu iki beraberlik arasında bir perde...
O alemin bize yakınlığı ölçü birimine girmez. Biz o aleme çok yakınız, o alem de bize... Arada bir perde var. Dünya hayatı. Bu perdenin kapanmasıyla, oraya göçülecek.
Bir tarafta elektrik akımı, ötede ısı yahut ışık... Bunlar arasında bir tel, perde oluyor... O tel ampule ait ise, elektrik cereyanı bir anda ışık haline geliyor, ütüye ait ise ısı haline...

Bütün mesele düğmeye basmakta... Ölümle bu düğmeye bir melek basacak ve kendimizi ya ışıkta ya da ısıda bulacağız...

Gerçekten de o diyar bu dünyamıza çok ama çok yakın...

Yatağa girmemizle uykuya dalmamız arasında kısa bir süre geçer. Daha sonra rüyamızda eski dostlarımızla görüşürüz. Onlarla tam manasıyla buluşmamız ise, ruhun bedenden ayrılmasıyla mümkün...

Bu ayrılışla berzah alemine doğacağız. Bir süre de orada kalacağız... Ne kadar mı? Bilemiyoruz. Bu dünyada ne kadar kalacağımızı biliyor muyuz ki? Nitekim, ana rahminde de dilediğimiz kadar kalamadık... O gün için zaten dilemek nedir bilmiyorduk. Bizi yaratan ve bu dünyaya sevk eden Rabbimizin inayetiyle, o dar alemden kurtulduk ve bu geniş aleme eriştik... Öldükten sonra da yine O'nun sevkiyle mahşere çıkacak ve O'na hesap vereceğiz.

“Sizi boşuna yarattığımızı ve bize döndürülemeyeceğinizi mi sandınız?” (Mü'minun, 115)

İşte berzah, ölümle diriliş arasındaki perde alem... Bu alem, her mekana ve zamana eşit mesafede... Dünyanın hangi bölgesinde ölürse ölsün, insan gözünü o alemde açıyor. Mekke'deki İstanbul'daki ile, Pakistan'daki Cezayir'deki ile birlikte kucaklaşıyor. Oraya her vasıta gidiyor... Trafik kazasında ölen de, cinayete kurban giden de, hastalıktan kurtulamayan da gözünü o alemde açıyor.

Gökdelende ölenle, gecekonduda can veren o aleme beraber sevkediliyor... Birincisine daha fazla iltifat söz konusu değil... Orada dünyanın akçesi geçmiyor, elbisesi giyilmiyor, süsüne rağbet edilmiyor...

Kimseye nereden, hangi makamdan geldin diye sorulmuyor, o alemde... Sadece nasıl geldin deniliyor. İmanla mı, inançsız mı?.. Takvayla mı, günahla mı?... Namazla mı, sefahatle mi?...

Alaâddin Başar (Prof. Dr.)