belkide at uçmayı öğrenir

Konu: belkide at uçmayı öğrenir Ptsi Mart 29, 2010 2:57 am

BELKİ DE AT UÇMAYI ÖĞRENİR

Kadı, dört eşkıyanın idamına karar verir. İdam günü yaklaşınca eşkıyalardan biri padişaha müracaat eder, "Efendim, bana bir yıl izin verin; çok sevdiğiniz o atınıza uçmayı öğreteyim." der. Padişah, inanmaz, tereddüt eder, her nasılsa eşkıya bir yıllık izni koparır padişahtan. Hapsedildikleri hücreye döndüğünde diğer eşkıya arkadaşları, "atın uçmayacağını, onu uçuramayacağını sen de biliyorsun; bunu niye yaptın, padişaha niye yalan söyledin?" derler. Uyanık eşkıyanın verdiği cevap şudur: "Bir yılda kim bilir neler olur, belki at ölür, belki ben ölürüm, belki padişah ölür, belki de at uçmayı öğrenir."
Yaşamaya ve başarmaya inanmış insan için, hayatta hiçbir engel yoktur. Burada anahtar sözcük, "inanmak"tır. Eşkıya için şu da bir tercih olabilirdi: "Artık ben yaşayacağım kadar yaşadım, hayatın bütün lezzetini, cefasını tanıdım. Kaderimizde asılmak da varmış, nasıl olsa yalnız değilim, buna da razıyım." Bu, madalyonun bir yüzü. Eşkıya madolyonun ikinci yüzünü tercih ediyor. En olumsuz şartlarda bile bir kıvılcım çakabiliyor, bir ışık yakabiliyor. Neden?Çünkü kendine inanıyor, güveniyor, şartlar ne olursa olsun yaşama tam bağlanıyor.
Yaşamımızda, her gün bazı olayları iki boyutuyla yaşıyoruz: Sağlık ve hastalık, zenginlik ve fakirlik, başarı ve başarısızlık, güzellik ve çirkinlik, yaşamak ve ölmek... Bu karşıtlıklardaki tercihimizde bizim dünya görüşümüz, hayatı algılayışımız, özgüvenimiz belirleyici oluyor.
Bir atasözü hatırlıyorum: "Dağ ne kadar yüksek olsa da yol onun üzerinden geçer." Ben inanıyorum ki, başarısızlığın, yoksulluğun hiçbir mazereti olamaz. İsteyen kişi bu engelleri mutlaka aşar. Başarının bir değil, bin bir yolu vardır. Herkesin hayali eşkıyanınki kadar yüksek, özgüveni sağlam olmayabilir; ama hayalimiz ve özgüvenimiz de yoksa bunu destekleyecek inanç ve onurdan da yoksunsak biz niçin yaşıyoruz.
unutmayın çaresizseniz, çare sizsiniz !!!

Konu: Geri: belkide at uçmayı öğrenir Ptsi Mart 29, 2010 3:46 am

S.a Hattap kardeş eline Emeğine sağlık paylaşım için teşekkürler